دلم تنـــگ است از دنیـا چرایش را نمـی دانـم

من این شعـر غـم افـزا را شبی صد بار می خوانم

چه می خواهم از این دنیا، از این دنیای افسونکار

قســــم بر پاکـی اشکـــــم جوابم را نمی دانم

شروع کودکی هایـم سرآغـاز غمــی جانکــاه

از آن غـم تا به فرداهـا پر از تشـویش، گریانـم

بهــار زندگی را مـن هــــزاران بار بوییــدم

کنـون با غصـــه می گویـم خداونـدا پشیمانم

به سـوی درگـه هستــی هزاران بار رو کردم

الهی تا به کی غمگین در این غم خانه می مانم

خدایــا با تو می گویم حدیث کهنـه ی غم را

بگو با من که سالی چند در این غم خانه مهمانم

دلم تنـــگ است از دنیا چرایش را نمی دانم

ولی یک روز این غم را ز خود آهسته می رانم

عشـــق

نــه پــول میخـــواد

نــه خوشگلـــی

نــه ماشیـــن

نــه هیچـــی دیگـــه

فقـــــط دو تــا آدم میخــــواد

تاکیــــد میکنــــم : آدم

دراین زمین هیچ گلی نمی روید
تنها گلی که رویید
یک روز خارچشم زمین شد
وهیچگاه معلوم نشد چه کسی می خواست این گل را برویاند
دراین زمین
روزی سرد
مردی که روی زمین افتاده بود
خبرازروییدن گلی داد
که روی زمین افتاده بود
 

آدمهایی هستند که شاید کم بگویند “دوستت دارم”

وقـتی از چـشمِ کـسی بیُــفتی ،
مثلِ یــک قـــطره اشک ..
دیگه فــرقـی نمیــکنه کجـــا بـــاشی !؟
…
گوشه ی چشم ..
رویِ گونه ..
و یا ..
رویِ خــاک !
تـــو دیـگه چــکیــدی…

به روایتی دیگر، از دختره میپرسن خر کیه؟

جواب میده : اون پسری که عاشق منه ولی خره جرات نداره پا پیش بذاره 

تا به مرادش برسه!!!!!!!!!!!